Decamerone van Boccaccio (hij overleed vandaag in 1375).
Het boek (100 novellen) geeft een mooie inkijk in het middeleeuwse leven, inclusief de erotiek. Zijn werk ook weer gebaseerd op vertellingen en verder grotendeels zelf bedacht, afspelend in de eeuw waarin Boccaccio zelf leefde.
Het werk was vaak de inspiratie voor anderen, zoals Shakespeare en Chaucer, die The Canterbury Tales schreef. Ook zo een bijzonder boek. Ooit verfilmde Pasolini Decamerone, waarin hij de kerk op de hak neemt.
Boccaccio schreef het in de tijd dat de pest heerste… Zou het niet tijd zijn voor een ‘nieuwe Decamerone’?
Heerlijke verhalen over liefde en (on)geluk. Wat is er mooier dan romantiek en drama? Meegaan en verdwijnen in de heerlijkheden van de romantiek en het lijdzame in het drama. De liefde, in welke vorm ook, speelt in elk hoofdstuk een grote rol.
Ik ben het: verliefd op het leven. Verliefdheid die overgaat in liefde, in langdurige liefde voor het leven en de mensen die recht in je hart lopen, vaak zo verschillend.
Dan moet ik direct aan Tom Egbers denken: ‘Het is geen competitie, ik heb een voorkeur.’ Daar valt niets op af te dingen.
In het verborgen landschap zijn talloze dingen te ontdekken; sommige direct in het oog springend, andere ver uit het zicht. Ik merk dat mijn honger gestild moet worden, zin ook om nieuwe smaken te ontdekken. De honger gaat gestild worden, ik weet dat het antwoord er is, maar het kruiste mijn pad niet.
Nu doemt het op aan de horizon. Het raakt, zij raakt mij zo veel meer, alsof er meer te zien is.
Zolang het niet sneeuwt, is er veel te zien in het kale winterse landschap. Is het onbeschrijflijk of probeer ik het te verwoorden? Eerst maar eens beleven.
Comentários