Onlangs kwam in een berichtje het woord ‘vergetelheid’ voor. Het is alsof ik naar een onbekend maar prachtig schilderij kijk: -Vergetelheid-. Wat zie ik?
De meerdere betekenissen van vergetelheid: ‘vergeetachtigheid’, ‘Lethe’ (rivier in de onderwereld), ‘het vergeten zijn’ en ‘obscuriteit’… allemaal ineen op een wit doek dat alleen het beeld kent van mijn gedachten. Ik word heel vrolijk en verlangend bij het zien ervan.
Na GGD bron- en contactonderzoek gisteren om 16.00 uur getest, vanmorgen om kwart voor negen al de uitslag. Positief nieuws, maar dit virus raakt niet snel in de vergetelheid.
Maar het schilderij… Sinds ik dit weekend las over een kunstenaar die een speciaal soort foto’s maakt, laat zijn werk mij niet los. Zijn kijken naar, zijn visie. Dingen die je normaal niet snel ziet, niet op die wijze in ieder geval, vereeuwigt hij. ‘Een eb van veel grijs en vloed van veel, heel veel zwart.’
Het door mij zelfbedachte obscure dat het witte doek kleurt, laat me niet los. Ondanks dat het verborgen zit in het schilderij van die naam, raakt het niet in de vergetelheid.
Comments