Bijna honderd jaar oud, een boek met de biografie in prachtige zinnen van drie, vier regels in de Franse taal en meer dan A4 grote afbeeldingen van wat Rodin heeft gemaakt. Het boek is uitgegeven door Le musée Rodin, samengesteld door een oud-conservator van het museum. Vanmiddag bladerde ik er weer eens in. Tijd bestaat niet meer dan.
‘L'eternel printemps’, een van mijn lievelingsbeelden, niet minder mooi is het beeld ‘Madame Fenaille’.
Le Secret, voor mij het mooiste wat hij ooit heeft gemaakt, geeft (voor mij) dat weer wat de handen delen: de taal van de vingers.
Het is de kwetsbaarheid, het breekbare... de liefde, de tederheid van iets mogen vasthouden dat niet van jou is, maar dat belangeloos gedeeld wil worden.
Vingertoppen strelen, mogen ontdekken, het geheim ontrafelend.
Comments