Zondagmiddag, zomer. Na weken mooi weer, enkele buien. De tuindeuren staan open. Het is nog heel warm. Inge kijkt naar buiten. Wat ga ik doen? Geen zin om dingen uit te zoeken of op te ruimen. Krant allang gelezen. Ze gaat naar binnen zet water op voor thee… Lekker in de ligstoel op de veranda een boek lezen, er liggen nog zo veel boeken om gelezen te worden. Tussen het theezetten door loopt ze naar de stapel boeken op de kleine tafel naast de bank. Ze leest de titels. Van sommige wist ze niet meer dat ze deze al gekocht had. Meer lezen, meer lezen, denkt ze terwijl de titels voorbijgaan. Het water kookt. Ze loopt terug naar de keuken, knipt wat takjes van de muntplant en doet deze in een groot glas. Water erbij en even laten trekken. Met het theeglas, wat lekkere koekjes en chocolade op een dienblad loopt ze via de stapel boeken naar buiten. Gewoon het bovenste boek. Verkocht! luidt de titel. Op de voorkant een zwart-witfoto van een deel van een vrouwengezicht, een van de gesloten ogen deels bedekt door een hand. Met de vraag waar dat boek nu ook alweer over handelde? Inge ligt nu op de stoel, deken over haar blote voeten en ze slaat het boek open. Geen voorwoord. Op de eerste bladzijde staan vanaf het midden van de pagina de zinnen: Zondagmiddag, zomer. Na weken mooi weer, enkele buien. De tuindeuren staan open. Het is nog heel warm. Ik kijk naar buiten. Wat ga ik doen? Kijkende naar de grote muur om de tuin; mijn uitzicht letterlijk en figuurlijk. Het ongelooflijke is gebeurd. Ik ben verkocht, verkocht aan een enorm rijke man. Menigeen droomt van een rijke man en in rijkdom leven. Ik woon vanaf nu in zijn rijkdom, ommuurd. Binnen een week van een moderne wereld naar de middeleeuwen! De zaak van mijn man ging failliet en een man was de grootste schuldeiser. Alles, alles wat mijn man had is aan hem ‘verkocht’, op voorwaarde dat ik in de koop inbegrepen was. Mijn man keek me aan, haalde zijn schouders op en zette zijn handtekening onder het contract. Einde vriendschap. Ik keek hem verontwaardigd, nee, meer vuil aan. Aan de andere kant zag ik ook dat hij geen keus had en dat dit voor iedereen de minst slechte oplossing was… behalve voor mij dan. Het gebeurde zo snel dat ik niet eens de kans had om weg te gaan. Voor ik het wist zat ik in een limousine en werd ik, ja, afgevoerd! Te verbouwereerd om op te letten waar we heen reden. Pas tot besef kwam ik toen de auto voor een enorme toegangspoort stond, deze openging en ik van boven op een enorm landgoed en een landhuis - misschien wel een kasteel - uitkeek. We reden over een grindpad van wel een kilometer lang naar een gebouw dat naast het kasteel stond. Ik werd min of meer uitgeladen en direct naar deze kamer gebracht. In de vakantie zou je enorm blij zijn met zo een kamer en uitzicht. Alles even mooi, luxe en groot. Bijna museumachtig met de meer dan grote schilderijen en meubelen. Nu wacht ik op wat komen gaat. Het is denk ik drie uur geleden dat ik in deze kamer ben opgesloten. Nu… kamer… het is meer een enorm gastenverblijf. Wat heb ik bij me, anders dan mijn handtas en de zwarte kleding die ik aanheb? Niets! Ik ben verkocht, het voelt alsof ik ergens in terecht ben gekomen buiten mijn wil… Ja, ik heb mijn man en het personeel geholpen… en toch trekt de situatie mij aan. Bijna berust ik in deze min of meer vrijheidsberoving als er op de deur wordt geklopt. Wat moet ik doen, de deur openmaken? Zeggen dat ze binnen mogen komen… Ze? Eén… meerdere…? Hoe stel ik me op, vijandig, meewerkend? Het is per slot van rekening geen hotel. Ik lach om de gekozen woorden: slot… kasteel; rekening… verkocht; hotel… gevangenis. Ik besluit de deur zelf open te doen. Een goed geklede man en een stijlvol geklede vrouw staan in de deuropening. Ze buigen licht hun hoofd. Bedienden?

De man neemt het woord. “Wij komen u informeren over uw aanwezigheid hier en maken u daarna wegwijs in uw verblijf. Mogen wij binnenkomen?” Ik lach vanbinnen. We gaan toneelspelen! Ik speel het spel mee! Leuk! Jarenlang heb ik aan toneelspel gedaan en niet eens echt onverdienstelijk. Of zou het hun ernst zijn? Even schiet het door me heen dat ik wel degelijk een soort van gevangene ben. Natuurlijk sta ik mijn mannetje in veel situaties, maar wat als dit anders uitpakt dan ik me kan bedenken? Ik besluit te luisteren en afhankelijk van de woorden, de inhoud ervan, ga ik mezelf of een rol spelen. De beide mensen komen binnen en gebaren mij te gaan zitten. Zij blijven staan. Ze zien er tiptop uit en zijn uiterst hoffelijk, ze stralen ook vastberadenheid uit. Ik schat dat ze nog geen veertig jaar oud zijn. De man vervolgt: “U was de sleutel tot het doorgaan van de transactie van een van de zaken waarvan de situatie niet meer houdbaar was. Of u er wel of niet mee instemde is nu niet meer van belang. U bent hier nu voor onbepaalde tijd. Aan uw vrienden is door uw man gemeld dat u er gezien de situatie even alleen op uit wilde en dat u vanzelf weer contact opneemt. Dat geeft rust. Niemand maakt zich zorgen en u hoeft niet steeds hetzelfde verhaal te vertellen. Het verhaal dat eigenlijk nog maar net begint.” Met steeds groter wordende verbazing luister ik naar wat deze man mij vertelt. Hij gaat verder: “Ons is opgedragen om het u zo veel mogelijk naar de zin te maken, het mag u aan niets ontbreken tot het moment dat meneer terugkeert op dit landgoed. Hij zal tijdig aangeven wanneer dat is. Wij zorgen ervoor dat u voorbereid bent op zijn komst. Daarover straks meer.” Mijn eerste reactie is dat meneer zich maar moet voorbereiden op het feit dat ik ben wie ik ben. Hoofdstuk 2 De vrouw neemt het woord. “Alle vertrekken waarvan de deur niet op slot is, zijn vrij toegankelijk voor u. Maak het u gemakkelijk. Als u aan dit koord trekt zal er vrijwel direct iemand op de deur kloppen om te vragen wat u wenst en diegene zal dat, als het tot de mogelijkheden behoort, direct uitvoeren. Loopt u even mee, dan laat ik u de kamers zien.” De volgende minuten lopen we van de ene kamer naar de andere. De een nog mooier en groter dan de andere. Overal even warm en met prachtige uitzichten over het landgoed. In geen van de kamers zijn deuren die toegang geven tot buiten. Slechts de deur in de kamer beneden, maar daar wordt het zicht beperkt door een enorme muur. Een bibliotheek, een badkamer, een enorme openhaard. Het is alsof ik een rondleiding krijg door een kasteel. Als we weer in de eerste kamer arriveren, staat er een zeer uitgebreide lunch op tafel. Wie heeft dat zo snel gedaan? Tot nu toe hebben alleen zij gesproken en ik dus nog helemaal niet. De vrouw vervolgt: “De lunch is vanzelfsprekend voor u. Daarna kunt u even rusten en dan zullen wij in de namiddag beginnen u voor te bereiden op de komst van meneer.” Het is even stil. “Wij wensen u een smakelijke lunch.” Min of meer sprakeloos hoor ik de deur sluiten en kijk ik naar de lunchtafel. Er staat een bord, bestek en een glas op een enorme langwerpige tafel. Ik schrik, er beweegt iets naast de tafel. Een man! Ik slaak een klein kreetje. De man, gekleed als butler, zegt onverstoorbaar: “Wat wenst mevrouw van deze tafel te gebruiken?” Terwijl ik kijk, loopt hij naar de stoel bij het enige bord en schuift deze iets naar achteren. Met zijn hoofd knikt hij richting de stoel. Aarzelend loop ik naar hem toe en laat ik hem de stoel aanschuiven als ik aangeef dat ik ga zitten. Gedurende de lunch wordt de situatie me meer duidelijk. Niemand weet dat ik hier ben. Ik word heel goed verzorgd… maar ik word ook voorbereid op meneer zijn komst. Gaan ze mij zijn geschiedenis vertellen, gaan ze mij… wat gaan ze mij eigenlijk? Het maakt me iets onrustig. Na de lunch loop ik naar de kamer met het mooiste uitzicht, tevens de kamer met een bed. Ik kijk wat voor me uit en bedenk dan dat het geen slecht idee is om even te gaan liggen. Ik zit nog steeds op de grens van of ik me nu onveilig of veilig moet voelen. Zo val ik ook in slaap.

Enkele uren later misschien, wat vreemd dat hier geen klokken hangen, word ik wakker. Nee, gedroomd heb ik niet en ik ben zeker hier. Sta op en loop wat heen en weer als er op de deur wordt geklopt. Ik doe open. Dezelfde man en vrouw en een wat jongere man en vrouw. Allemaal zorgvuldig gekleed en zeer schoon. De mannen gladgeschoren, de vrouwen hebben hun haar in een knot op het hoofd. De man van eerder neemt het woord: “Zoals afgesproken gaan we je voorbereiden op meneer zijn komst een dezer uren of dagen. Deels zal dit elke dag herhaald worden om vier uur in de middag. Als meneer komt, dan is dat stipt om zeven uur in de avond. Dan gaan we nu naar de badkamer.” De oudere man en vrouw gaan eerst, de jongere man gebaart mij hem voor te gaan. Ik loop bijna verdoofd met hen mee. Gebeurt dit werkelijk? Ben ik dit makke lammetje dat volgt? In de badkamer, die ook enorm groot is, loopt de man naar een van de wastafels en zegt de vrouw mij me uit te kleden. Ik wijs naar mezelf, kijk haar vragend aan en schud mijn hoofd. In een enkele seconde staan de jongere vrouw en man naast me en beginnen ze mij uit te kleden. Dat gaat met zo een souplesse dat ik me niet eens kan bedenken dat ik tegen zou werken. Als ik naakt voor hen sta, houd ik een arm voor mijn borsten en een hand voor mijn kruis. Ze pakken mijn handen beet en houden die opzij. De vrouw kijkt mij zeer doordringend en inspecterend aan. Ze loopt om me heen en staat dan weer voor me. Het lammetje wordt gekeurd? Ik wind me een beetje op nu. Wat is dit voor toneelstukje?! De man en vrouw naast me drukken me naar beneden. Ik zit nu op mijn knieën, de armen schuin omhoog. Gaan ze me slachten…? Ik moet lachen om mezelf. Ze laten me niet los. De vrouw maakt mijn haar los. Het valt nu in dikke lokken deels voor mijn ogen, tot over mijn schouders. “Luister. Meneer houdt van een glad lichaam. Ik zie dat je alleen je okselhaar een beetje scheert en de rest… We zullen je huid scheren. Elke dag wordt dat bijgehouden. Je krijgt als je klaar bent een smalle leren band om je hals. Alleen wij mogen die afdoen. Zij…,” ze wijst naar de vrouw naast me, “zal je zo opmaken zoals meneer het graag ziet. Ik zorg ervoor dat je gekleed bent zoals meneer het graag ziet. Hij…,” ze wijst nu naar de man naast me, “zorgt ervoor dat je haar het model heeft dat meneer graag ziet.” Ze pakt een lok beet en trekt eraan. “… de lengte ervan zal meneer behagen.” Het gaat allemaal heel snel, alsof het helemaal geregisseerd is… en dat is het ook, neem ik aan. De man en vrouw trekken me omhoog. De vrouw knikt naar de man bij de wastafel. Gaan ze me hier… nu… scheren? De vrouw spreidt een groot laken uit op de tafel en voor ik er erg in heb, lig ik erop. De man begint mij in te zepen… met een kwast. Al zou ik willen protesteren dan heeft het nog weinig zin, daar de man en vrouw constant naast me staan en me lichtjes vasthouden. Bij elke beweging van mij versterkt hun greep. Het inzepen vordert gestaag. Dan hoor ik het mes tegen een scheerriem. Het mes zet zich op mijn huid en het scheren is begonnen. Ik word geschoren! Als een mak schaap dat zijn eerste wol verliest, lig ik op tafel. Tot mijn schrik - of moet ik zeggen: verbazing - voel ik me opgewonden raken. Tergend langzaam, of beter: heel secuur wordt mijn huid geschoren. Arm voor arm, mijn oksels evengoed al houd ik deze bij, been voor been, zelfs de voeten ontkomen niet aan het scherpe mes. Steeds met warme, natte doeken de haar- en zeepresten wegnemend. De buik wordt ook grondig nagekeken op enige haargroei. Dan mag ik op mijn buik gaan liggen. Hetzelfde ritueel. Als het bijna klaar is, vraag ik me opeens af of er niet tussen mijn benen geschoren moet worden. Ik hoef er niet om te vragen. De man gebiedt mij op mijn knieën te gaan zitten en duwt mijn rug naar beneden. Mijn billen staan nu strak en hij kan goed bij mijn bilspleet. Als hij maar voorzichtig doet met dat mes tussen mijn billen. Als natte, warme lappen de huid raken, weet ik dat het goed is afgelopen. Ik mag op mijn buik gaan liggen, mijn handen aan de binnenkant van de knieën plaatsen en de knieën iets uit elkaar trekken. Zo zijn mijn schaamlippen goed bereikbaar. De vrouw overlegt met de man. “Alles eraf, helemaal kaal. Dit wordt nooit mooi in model.” Een beetje pissig ben ik als zij deze woorden uitspreekt. De man begint mijn onderbuik en deels de schaamlippen in te zepen. Verdorie, waarom windt mij dit nu op? De onderbuik wordt echt heel glad als ik zijn woorden mag geloven: “… als ivoor”, wanneer hij na de laatste warme doek de huid met de bovenkant van zijn hand inspecteert. De schaamlippen worden opnieuw en nu helemaal ingezeept. Vaardig snijdt hij met het mes de haartjes weg, zo ook rondom het perineum. Hij moet dit vaker hebben gedaan, daar ik haast elke aanzet van het mes niet heb gevoeld. De schaamlippen houdt hij strak en ook hier gaat het mes meerdere keren langs. De warme, natte doeken zijn een welkome verfrissing. De man loopt weg van de tafel. Ik wil mijn knieën loslaten, maar de jonge man en vrouw voorkomen dat. De vrouw wrijft olie op mijn onderbuik en billen. Haar vingers gaan verder dan waar de olie zou moeten doordringen. Mmmmm… ze doet het zeker lekker, maar ik vind het wel wat ongepast. Alsof ze iets volkomen normaals doet, kijkt ze me strak aan bij het inwrijven van de olie. Daarna laten ze me even alleen op de tafel liggen, zij ruimen alles op. Ik besluit dat blijven meewerken, ofwel me niet verzetten, nu in mijn voordeel uitpakt. Nieuwsgierig begin ik te worden naar de man die mij gekocht heeft. “Van tafel en op deze stoel zitten.” Ik spring van de tafel en ga zitten. “Hoofd voorover.” De jonge vrouw kamt mijn lokken naar voren en houdt deze vast. Ik voel het mes aanzetten in mijn nek. Mijn nekharen… ik voel ze over mijn rug glijden. Een zachte borstel veegt de losse haartjes weg. “Zitten blijven.” De jonge man begint mijn haar te borstelen. Nee, zeker niet voor de eerste keer. Dit is een echte kapper. Hij borstelt het verschillende kanten op en kijkt hoe mijn haar valt. De oudere vrouw gaat voor me staan. “Scheiding in het midden en alles op één lengte.” Ik draag al tientallen jaren mijn scheiding wisselend links of rechts. De lengte komt aardig in de buurt van halverwege mijn rug. Aan de ene kant vind ik het spannend dat er iets verandert, aan de andere kant wil ik mijn lange haar niet kwijt. De jonge man trekt een middenscheiding en verdeelt het dikke haar in twee gelijke helften. Het hangt nu als een gordijn om me heen, ook voor mijn ogen. Toch geen pony? Die draag ik al sinds mijn jeugd niet meer. Dan doet hij een doek om me heen, gaat hij naast me staan en vergelijkt hij de twee lengtes. Vaardig knipt hij de langere kant gelijk aan de iets kortere kant. Dan borstelt hij alles naar achteren en maakt hij een mooie knot op het hoofd. “Make-up die bij haar gezicht en haar past voor de eerste ontmoeting.” De jonge vrouw neemt haar tijd en ik vermoed dat ze een specialiste is. Als ze klaar is, houdt ze een spiegel voor me. Ik weet niet wat ik zie. Zo mooi ben ik nog nooit opgemaakt. Ze neemt de doek van mijn schouders af. “Klaar, staan. We gaan kleding passen, we beginnen met het korset.” Een korset heb ik nog nooit gedragen! Voelt ook benauwd volgens mij. Al snel heb ik een korset aan, crèmekleurig, ietwat glanzend. De touwtjes worden steeds strakker aangetrokken. Ik probeer me zo veel mogelijk aan te passen aan het strakke korset. Bij dit model komen de borsten er wel heel mooi uit. Een zijden slip en prachtige zwarte kleding: een broek en een jasje. De vrouw zegt: “Deze schoenen zijn helemaal met de hand gemaakt. Ze passen perfect.” De man rijdt een spiegel naar me toe en laat mij kijken. Wauw… ik ben een stijlvol geklede, mooi opgemaakte vrouw. Altijd sportief gekleed, ook met mooie kleding. Dit is zo een verandering. Ik voel me sterk. De jongen trekt een pin uit mijn haar en de rossig blonde lokken vallen natuurlijk over mijn schouders en borst. Ze vallen tot net over mijn borsten. Dankbaar kijk ik de vier mensen aan. “Je wacht tot zeven uur vanavond in de kamer hiernaast, dat is nu nog een kleine drie kwartier. Dan laat ik je weten of je verder moet wachten of dat het meneer behaagt om te komen.” De man wijst mij de kamer die hij bedoelt. Ik loop de kamer uit terwijl de jonge man en vrouw de badkamer opruimen. Ik ga rechtop zitten aan een kleine tafel. Wachten op… De man en vrouw komen naar me toe. De vrouw laat mij een smalle zwartleren riem zien met een kleine ring aan de voorkant. Vergeten of…? De vrouw houdt mijn haar omhoog terwijl de man de halsriem omdoet. Heel even associeer ik het met een hond, ik weet echter dat ik, Juliette, het bezit ben van meneer sinds ik ben verkocht. Sinds ik ben verkocht. Wat een zin met een enorme inhoud. De riem zit niet te strak, ik voel het wel en ruiken doe ik het ook. Echt leer. De vrouw laat mijn haar los en gaat met de man mee, de kamer uit. Ik blijf alleen achter. Als de deur sluit, sta ik op en kijk ik in de spiegel. Ik zie er prachtig uit… die riem om mijn hals vind ik eigenlijk wel stoer. Gevangen… slavin… De man kan doen en laten met me wat hij wil. Waarom windt me dat op en vrees ik het tegelijk een beetje? Misschien als de situatie heel anders is, dat ik bang word. Ik neem aan dat ik hier met weldenkende mensen te maken heb. Even fantaseer ik erop los. Zie ik mezelf vastgebonden en… Er wordt op de deur geklopt. Mijn hart slaat over. Ik hoor ook een klok slaan. Heb niet meegeteld, maar zes uur is het al geweest dus is het… nu… zeven uur? Welke houding neem ik aan… Wat moet ik… De vrouw brengt redding: zij komt naar me toe, pakt mijn hand, leidt me naar de korte kant van de lange tafel en laat me plaatsnemen. Ik ga zitten. Ze doet me een blinddoek voor, fluistert in mijn oor dat meneer er is en dat ik moet zwijgen tot hij mij iets vraagt waar ik antwoord op moet geven. Ik leg mijn handen op mijn schoot. De vrouw loopt weg en ik hoor de deur weer sluiten. Het is doodstil. Hoe zal de ontmoeting zijn, hoe vind ik hem… Hoe ziet hij eruit… Hoofdstuk 3 De stilte wordt doorbroken met de woorden: “Ga staan!” Een mannenstem, afstandelijk en ietwat dwingend. Ik schrik en als ik opsta, stoot ik de stoel om. Ik hoor hem vlak achter me. Voetstappen gaan me voorbij en komen weer terug… aan de andere kant van de tafel. Hij observeert mij zeker. Ik sta zo rechtop mogelijk, probeer wel een beetje houvast aan de tafel te hebben. “Vooroverbuigen, ellebogen op de tafel!” Dit had ik niet verwacht. Het duurt hem iets te lang, daar hij de woorden nog een keer herhaalt. Ik voel de tafel en buig voorover. Als ik twee handen op mijn heupen voel, merk ik al direct dat mijn broek naar beneden gaat, zo ook mijn slipje. Dit had ik in mijn ergste denken ook niet verwacht. Aan mijn gehoor mankeert niets. Ik hoor het geluid van… een riem die uit een broek gehaald wordt. Gaat hij, gaat hij mij… De eerste klap met de riem heb ik te pakken. Wat een bruut, wat een… De tweede klap is een feit. Ik voel mijn billen ietwat gloeien. Mijn vuisten ballen zich, klaar voor een derde klap. Nu, die komt, en een vierde, een vijfde, een zesde. Ik gooi mijn hoofd naar voren en dan naar achteren. Een zevende, een achtste, een negende, een tiende. Dan niets. “Morgenochtend om acht uur ontbijt. Om zeven uur wordt er op de deur geklopt en zorgen Melchior en Mathilda dat je er zo uitziet als gewenst.” Het is stil. Iets verder weg klinkt het: “Ik wens je een fijne nacht, het was me een genoegen kennis te maken.” De deur slaat nogal hard dicht. Ik besef niet eens dat ik weer rechtop kan gaan staan. Vreemd gevoel… gewoon een bijna ordinair pak op mijn broek… nou ja, blote billen. Ben ik teleurgesteld omdat ik meer verwachtte en eigenlijk niet eens wist wat ik zou moeten verwachten? Ik voel aan mijn billen, die doen wel een beetje zeer. Langzaam maar zeker ga ik echt rechtop staan. Mijn slip en broek trek ik omhoog en ik loop wat heen en weer. Alleen zijn stem gehoord, zijn riem gevoeld. Is dat wat ik beteken… of moet ik het in een groter verband zien? Verkocht, meegenomen. Mijn lichaam, op mijn hoofd na, kaalgeschoren en een pak op mijn broek. Dan zit ik nu hier, weliswaar in een prachtige omgeving… opgesloten. Mijn billen gloeien. Ik houd mijn handen er een beetje op. Lopend langs de spiegel, kijk ik eens goed naar mezelf. Mooi aangekleed, mooi opgemaakt, mijn lokken sinds tijden in een ander model, nog wel even lang. De man heeft me gezien! Met een blinddoek, maar hij zal me toch goed hebben bekeken. Zoals hij mij wilde zien. Morgen ontbijt met hem… Wat houdt dat in… dat hij eet en ik… Ik word een beetje sarcastisch of is het… Ik heb liever dat hij mij zegt hoe het leven eruit gaat zien… en voor hoelang… of dat ik doorverkocht word als ik hem niet meer beval? Ik moet nu lachen. Nog maar net hier en ik wil al weten wat er over een bepaalde tijd gebeurt. Wie weet welke rol ik hier wil vervullen… ga vervullen… nee, moet vervullen. Afwachten wordt het en ik ben flexibel genoeg om dat ervan te maken wat me… Ik zal hem verbazen. Brutaal denk ik: van slavin tot his master’s wife. Ik sta nu voor het raam en tuur in de verte, het is nog licht. En nu…? Ik loop zoekend de kamer door. Wat ga ik nu doen? Eén kamer heeft een zijkamer. Jeetje een, vergeleken met de andere ruimten, kleine keuken. Ik open een kastje: koekjes, crackers, koffie en thee, apparaten, een koelkast. Ik open de koelkast. Vol met etenswaren, flessen jus d’orange en wijn. Dat lijkt me heerlijk, een glaasje witte wijn. Ook pak ik wat verschillende soorten kaas en olijven en leg dat op het houten blad. In een van de kastjes vind ik glazen, prachtig ontwerp, kristal. Kurkentrekker ligt al op het aanrecht… Het wordt een mooie avond. Ik maak een schaal met wat ik lekker vind, schenk een glas wijn in - een goed wijnjaar en zeer zeker van een goed wijnhuis; deze wijn vind je zelden. Dan heerlijk languit op een van de banken liggen, tussen allemaal verschillende kussens. Dat zal mijn billen helpen na het onverwachte pak slaag. Ik betrap mezelf op de gedachte dat ik het niet eens erg vind. Dat had tot vandaag niemand bij me moeten doen zonder een klap in het gezicht te verwachten! Om me heen kijkend, zie ik steeds meer kunst. Wat een luxe en wat een rijkdom. Ooit een, niet-afgemaakte, studie Kunstgeschiedenis gedaan. Herken ook wel het een en ander aan servies, vazen en schilderijen. Dit is echt en echt oud. Ik draai me een beetje om. Ai, mijn billen voel ik nog wel. Ik ga iets meer onderuit liggen en voel me de koningin te rijk. Geen krant, geen tv… geen… radio... wel een pick-up. Ik neem een slok, proef het goed… uitstekend! Zet mijn glas neer en kijk of de pick-up die ik zag nog werkt. Gezien de platen die erachter liggen, moet het haast wel. Ik pak de bovenste lp, Beethoven… Keizersconcert… wauw! Ik geniet nu al. Waar ik aan moet wennen, is dat mijn haar nu bij iedere beweging voor mijn ogen hangt. Ik doe het steeds achter mijn oren. Zet de plaat op en hoor al gauw het geluid dat bij een goede naald hoort. Ik droom weg naar de tijd dat ik nog naar klassieke concerten luisterde. Eigenlijk heb ik het heel erg naar mijn zin… denk ik enthousiast na nog geen etmaal hier. In retraite en af een toe een pak slaag op mijn billen. Wat wil ik nog meer?! Ik zit heerlijk te luisteren naar de muziek en waan me in een kasteel. Hoe waar! Na nog een paar glazen wijn besluit ik naar bed te gaan. Kleed me heel voorzichtig uit, vouw alles netjes op en hang het over de kleedtafel. Haal de make-up grotendeels weg en neem een douche… Een waar feest om in zo een prachtige badkamer… zo heel groot… te douchen… Morgen neem ik een bad… ongestoord. Ik droog mijn wel heel gladde lichaam af, vooral tussen mijn benen is het zo glad, doe wat crème op mijn gezicht - alles is er, en uitsluitend goede merken -, haal een borstel door mijn lokken en plof in bed. Ach, wat een zacht bed is dit… wat een heerlijk bed. Ik strek me uit en geniet in hotel… ‘Locked Up’. Ongemerkt spelen mijn vingers met mijn gladde schaamlippen. Een gevoel van verlangen naar… naar… overvalt me. Beetje duwend en trekkend aan mijn schaamlippen gaat over in… Ik begin mezelf te vingeren… knijp in mijn tepels, schud mijn hoofd heen weer totdat mijn gezicht bedekt is met mijn lokken en ga door met vingeren totdat ik zwaar hijgend klaarkom. Niet lang daarna val ik best heel tevreden in slaap. Wel ben ik heel vroeg wakker, het is nog voor zes uur. Een avond uit duizenden, onvergetelijk. Ik ben nieuwsgierig naar de dag, straks al ontbijt met hem. Zal ik hem nu wel zien of heeft hij nog een verrassing voor mij? Wat er ook gebeurt: het is altijd een verrassing. De klok slaat zes uur. Dorp?! Ik ga uit mijn bed en hoewel ik heel schoon ben, ga ik toch even douchen. Ik neem een heel grote handdoek mee en laat me aan de lucht drogen op het grote bed. Heel even denk ik aan het leven dat ik tot gisteren had… Mijn vrienden… Mijn… ‘Ik ben even weg om me te bezinnen.’ Klinkt eigenlijk wel stoer. Hoofdstuk 4 De klok, zeker de kerkklok van het dorp, slaat een keer… het moet dan kwart voor zeven zijn. Nog een keer… oh nee… dit worden er zeven… zeven uur. Precies bij de zevende slag wordt er op de deur geklopt. Snel sta ik op en ik wacht, naakt. De deur gaat open en inderdaad komen Mathilda en Melchior binnen. Mathilda opent een kastdeur terwijl Melchior mij gebaart naar de spiegel te gaan. Tussen de spiegel en mij staat een muurtje van ongeveer heuphoogte. Ik wil eromheen lopen, maar hij gebaart mij erachter te gaan staan. Ik zie alleen mijn naakte bovenlichaam. “Ogen dicht.” Ik sluit mijn ogen en wacht. Onbewust doe ik mijn armen gekruist voor mijn borsten. Er staat iemand achter me, ik voel het. Een blinddoek wordt voor mijn ogen gedaan. Weer! Handen strelen mijn schouders en de zijkanten van mijn lichaam. Even heb ik kippenvel. Het gaat verder… over mijn billen en langs mijn benen. Deze streling herhaalt zich een paar keer. Het voelt heerlijk aan. De handen gaan nu over mijn buik en onderbuik, ook dat herhaalt zich een paar keer. Dan, vanuit de schouders, gaan de handen richting mijn borsten en deze proberen onder mijn armen door te gaan. Ik klem mijn armen stevig tegen mijn lichaam in het begin, maar de kracht en vasthoudendheid van de handen winnen het. Wel houd ik mijn armen gekruist ervoor. Maar nu zijn de handen onder mijn borsten. Ik voel ze tussen de duim en de pink. Ik verstap iets, maar hij of zij houdt me op de plaats door de armen tegen me aan te drukken. Het windt me op zeg… maar wie is dit achter me? De duimen en wijsvingers hebben de tepels te pakken en trekken eraan, zodat ik vooroverbuig. Ik leg mijn onderarmen op het muurtje en voel tegelijk iets hards tussen mijn billen. Nu, het blijft, waarschijnlijk een man, achter mij niet onberoerd. Maar mij ook niet, ik ben helemaal nat tussen mijn benen. Er wordt aan mijn halsband getrokken. Ik hoor een klik en voel iets kouds tegen mijn lichaam. Een ketting! Ondertussen, ik heb het niet gemerkt, is er geen stof meer tussen mijn naakte billen en zijn lichaam. Ik voel een keiharde penis tussen mijn billen. De tepels zijn nog steeds gevangen tussen de vingers en er wordt mee gespeeld. Gedraaid, getrokken, geknepen. Vaak lekker, maar af en toe heel pijnlijk. De penis gaat de ene keer onder me door, de andere keer is deze bijna gevangen tussen beide billen. Ik knijp mijn billen samen om de penis vast te houden. Die vrijpostigheid moet ik met een flinke klap op mijn billen bekopen. De tepels en borsten hangen nu naar beneden, er wordt aan de ketting getrokken. Ik laat de muur los en buig verder voorover om niet te stikken. De handen houden nu mijn heupen vast. Ik voel iets kriebelen bij mijn anus. Iets hards lijkt het wel, nee, niet zijn penis. “Je krijgt een klysma. Meneer wil dat je schoon bij het ontbijt verschijnt.” Dacht ik even dat ik genomen zou worden en daar plezier aan zou beleven… en dan nu dit?! En in deze houding! Ik onderga het, boos, maar ook bijna gelaten. Het slangetje gaat er weer uit. Ik wil opstaan, maar word tegengehouden door een ruk aan de ketting en de handen die nu op mijn rug duwen, lichtjes. Minuten duren nu uren. Ik ga steeds meer ongemakkelijk bewegen. De aandrang wordt heftiger. Hoe meer ik mijn spieren aanspan, des te heftiger de drang. Dan word ik losgelaten, de blinddoek wordt afgedaan. Ik draai me om, oriënteer me even en loop met mijn handen tegen mijn billen ietwat moeizaam naar het toilet. Ik zit nog niet of het water en meer komt, met een wonderlijk bijgeluid, met volle kracht uit mijn darmen. Ik transpireer helemaal. Rustig blijf ik zitten als ik het gevoel heb klaar te zijn. Melchior komt binnen en zegt me mijzelf af te spoelen en dan naar Mathilda te gaan om me aan te kleden. Zou Melchior achter me hebben gestaan… of de andere man… of misschien meneer?? Ik spoel me af en Mathilda trekt me hetzelfde aan als gisteren, de jongere man staat al klaar om me op te maken en mijn haar te doen. Ik ga in de stoel zitten en laat hem zijn gang gaan. Wat wil ik nog meer? Ik moet lachen, maar laat dat niet merken. Mijn haar wordt strak boven op mijn hoofd gedaan. Vermoedend dat hij klaar is, wil ik opstaan. “Zitten blijven.” Meneer houdt van variatie. De jongere man laat mij een blonde pruik zien, zet deze op, frutselt er nog wat aan en houdt dan een spiegel voor me. De zijkanten net boven de kaaklijn en een lange lok die steeds voor mijn ogen valt. Ik moet zeggen dat het heel leuk staat, maar ik ben wel blij dat het een pruik is. Weer de klok. Ik tel de slagen van de klok mee. Acht. Melchior begeleidt me naar de ontbijtzaal waar meneer aan het hoofd van een enorme tafel zit. Een knappe, rijzige man. Zwart haar, een ietwat gebruind gezicht. Keurig aangekleed. Hij eet door zonder op mij te letten. Melchior brengt me tot vlak bij hem en geeft de riem aan meneer. Hij kijkt mij niet aan en trekt net zolang aan de riem totdat ik op de grond zit. Dan streelt hij wat over mijn hoofd en gezicht… alsof ik een hond ben, lijkt het wel. Zijn zachte handen geven me een rilling. Het zijn dezelfde handen als net… was het toch meneer?! Nog steeds zonder mij aan te kijken, begint hij te praten. “Juliette, je bevalt me. Je gedraagt je aangepast aan de omgeving waarin je bent en ik merk ook dat je best op je gemak bent. Je naakt op laten drogen na een heerlijke douche doe je niet als je gespannen bent.” Ik schrik… Hoe… Heeft hij dat gezien? “Vanaf morgen ontbijt je gewoon mee aan tafel, aan de andere kant van de tafel natuurlijk. We houden gepaste afstand aan elk begin van de dag. Omdat het vandaag de eerste volle dag is, krijg je een voorproefje van het een en ander dat mij pleziert. Het zal je verder aan niets ontbreken zolang je op dit landgoed, in dit kasteel, woont. Enige beperking heb je, dat heb je al gemerkt. Mathilda en Melchior zullen je verblijf hier steeds aanpassen aan hoe jij ermee omgaat. Veel hangt dus van jou af. Aarzel niet iets te vragen aan hen, ze zullen je soms direct, soms indirect antwoorden.” Juliette knikt meerdere malen tijdens zijn woorden. “Ik geloof dat we elkaar goed verstaan. Tijd voor het eerste voorproefje.” Hij streelt weer mijn hoofd en gezicht alsof ik een hond ben… Vind ik dit nu gek of… of… Zijn woorden halen me uit mijn gedachten: “Zoek de penis!!” Een ruk aan mijn halsband versterkt dit bevel. Ik denk dat ik gek word, denk ik als ik onder de tafel kruip, richting zijn broek ga en mijn handen op de rits leg. “Goed zo… pak maar!” Hij ziet mijn gezicht niet, ik bedenk dat ik eens heel erg aan mezelf ga denken. Met enige voorzichtigheid maak ik zijn riem los en ik knoop vervolgens zijn broek en gulp open. Zijn penis wordt verborgen door een zwarte slip. Ik wil niet te gretig lijken dus streel ik rustig de slip daar waar de penis zich een weg naar buiten probeert te banen, ik voel de penis groeien. Dan trek ik de slip naar voren en bevrijd ik zijn penis. Een klein kusje op de eikel en ik besluit te wachten op zijn reactie. Opeens zie ik het lichter worden, ik kijk omhoog en kijk recht in zijn gezicht. Hij heeft het tafelblad opzijgeschoven! “Ga door”, zegt hij beslist. Ik sluit mijn ogen en verwen zijn nu rechtopstaande penis met mijn tong. Af en toe lik ik met mijn tong zijn geschoren ballen. Net als ik besluit zijn penis in mijn mond te nemen, schuift hij de stoel naar achteren. “Hierkomen.” Ietwat verontwaardigd kom ik onder de tafel vandaan en hij gebiedt me voorover te bukken. Ik steun nu met mijn bovenlichaam op de tafel. Met zijn voeten schuift hij mijn voeten uit elkaar. Weg romantiek! Ik baal. Hij trekt vervolgens mijn broek naar beneden, zo ook het slipje. Hij zal toch wel eerst mijn schaamlippen strelen voordat hij… Jemig… ik voel vingers bij mijn anus, hij zal toch niet… Het lijkt alsof mijn billen ingevet worden. “Juliette, je hebt prachtige billen en ik ben razend nieuwsgierig hoe je mij in je anus ontvangt.” Wat… Wa… Hij vervolgt: “Een van de dingen die mij enorm pleziert…” Terwijl hij spreekt, duwt hij met zijn eikel tegen mijn anus. Rustig blijven, rustig ademen en hem ontvangen… Dit moet hij lekker vinden, anders is mijn verblijf hier van korte duur. Alsof mijn leven ervan afhangt, let ik op elke beweging en speel ik met zijn penis die steeds verder gaat. Hij pakt mijn armen en houdt deze op mijn rug, dan pakt hij mijn handen en trekt eraan, ik ga daardoor iets omhoog. Ik hang nu boven de tafel. Hij is sterk. Ik voel zijn penis groter worden. Mijn mond hangt open, mijn ogen gesloten. Hij gaat dieper en dieper. Het verlangen en de pijn gaan hand in hand, ik verdraag het. Dan stopt hij. “Juliette… heerlijk.” Terwijl hij in me blijft, vertelt hij verder: “Vandaag, na het ontbijt, zullen Melchior en Machteld het volgende met je doen en bespreken: eerst krijg je tepelringen, dan in iedere schaamlip een klein ringetje. Deze week blijven de nieuwe ringen met elkaar verbonden middels een heel fijn kettinkje.” Langzaam beweegt zijn penis wat heen en weer in mijn anus. “Vervolgens informeren zij je over de gasten die hier vanavond dineren. Jij zit ook aan tafel.” Zijn penis gaat sneller heen en weer. Hij trekt me verder omhoog. De hardheid van zijn penis voel ik nu nog meer. Het tempo gaat omhoog. Hij laat me zakken totdat ik weer op tafel lig. Dan begint hij op beide billen te slaan terwijl hij in mij klaarkomt. Transpirerend hijg ik als ik zijn sperma ontvang. Probeer hem zo lang mogelijk in me te houden. Mijn hart gaat flink tekeer. Opvallend lang blijft hij in me, niet alleen omdat ik hem erin probeer te houden. “Juliette… misschien vind je het te snel, maar ik overweeg om vanavond bij je te slapen.” Ik geloof niet wat ik hoor… natuurlijk lijkt me dat heerlijk. Het is ook al een paar weken geleden dat ik heerlijk klaar ben gekomen, maar als hij me nu anaal neemt en dan aan MIJ vraagt of ik het misschien te snel vind om met hem te slapen vanavond… Of heeft hij daar andere ideeën bij?? Hij helpt me overeind, doet zowel mijn slip als broek omhoog en schuift een stoel naar achteren als teken dat ik kan gaan zitten. Ik weet niet wat me overkomt. Deze man is zeer hoffelijk, maar ook veeleisend. Machteld en Melchior moeten hem heel goed kennen om hem niet in de weg te lopen, zoals nu met de stoel. Het ontbijt smaakt me, evenals zijn verhalen over de wereld, zijn zaken en kleine dingen. Geen woord over mijn verblijf hier. “Vertel me morgenochtend over jezelf, ik wil je graag leren kennen”, zegt hij als hij opstaat en de ruimte verlaat. Ik blijf achter, verbluft. Hoofdstuk 5 Juliette zit nog aan de ontbijttafel als twee voor haar onbekende mensen de tafel leeghalen. Ze voelt nog ‘de pijn' in haar achterste. Van het slaan, van zijn penis. Ik heb zijn zaad nog in me. Juliette glimlacht. Ze staat er anders in dan ze dacht. Woorden als ‘vrijheidsberoving’ en dergelijke vallen in deze omstandigheid erg mee. Of is dit wat zij zo heel graag wil, wat ze miste? Het contact met haar man stond al langer op een laag pitje, ze kon doen en laten wat ze wilde. En dat deed ze dan ook. Maar nooit iets in de richting van BDSM. Ze verveelde zich de laatste jaren. Haar man was druk en veel aan het werk. Ze kon ook niet echt uit de wereld waarin ze verkeerden komen en studeren, of iets leuks oppakken. Mocht niet van haar man. Maar wat… Het wordt mijn ex-man! Of ik hier nu nog een minuut zit of mijn hele leven. Ik ben vanaf vandaag… vrijgezel! Hmmmm. Tot bezinning komen. Ja, dat is helemaal goed gekozen, die woorden. Ik kom tot bezinning en wat ik hier meemaak bevalt me, zint me. Natuurlijk is alles nieuw en ben ik net eigenlijk wel bruut genomen in mijn anus, maar het gesprek erna en alle hoffelijkheid… Ik kan denken dat hier een plaats voor mij is. Hij heeft me gekocht, ik kan hem aan me binden, ik kan hard to get spelen en heel geraffineerd dichter bij hem komen in plaats van afhankelijk te zijn en aan zijn grillen - als hij die zou hebben - voldoen. Is het een moderne en goede man, dan laat hij mij dichterbij komen en als hij mij laat groeien dan is het deze man die voorlopig mijn voorkeur heeft. Het pak slaag of voor mij nog onbekende andere dingen… Ik leer snel en het windt me op. Ik wil alle facetten zien en meemaken. Nee, geen slavin maar een echte sub wil ik worden. Dat kan als hij mij laat groeien, hij mij een echte sub laat worden, zoals hij dat wil en zoals ik dat wil. Zonder echt een plan te maken stevent Juliette in volle vaart op hem af, wetend dat ze enorm wendbaar is. Even denkt ze kwaad: als hij mij alleen gebruikt voor zijn plezier, dan heeft hij een slechte aan me. We gaan het spel spelen! Mathilda en Melchior komen binnen. Ik kijk op. Ze kijken me alle twee verrast aan. Melchior neemt het woord. “Juliette, lach niet te vroeg, echter… als jij meneer weet te binden met je voorkomen en inspeelt op zijn wensen… dan wacht je hier een mooie tijd. Weet dat je pijn gaat lijden, letterlijk en figuurlijk, weet ook dat die pijn jou ergens heen leidt.” Beiden blijven me aankijken. Ik weet niet wat te zeggen. “Meneer heeft zojuist aangegeven dat hem er veel aan gelegen is om je in het kasteel te houden. Vat dat op als een compliment, maar niet als een zekerheid.” Beiden staan naast me. “We gaan nu de tepelringen en de ringen door je schaamlippen aanbrengen.” Ietwat ongerust kijk ik ze aan. “Wees gerust, we hebben dit veel vaker gedaan, maar niet hier. Hier is wel een speciale kamer voor een en ander. Volg ons.” Ik loop achter hen aan, voorbij alle kamers die ik eerst heb gezien. Aan het einde van de gang tussen de kamers is een deur. Deze was mij niet eerder opgevallen. Dat kan ook wel kloppen. Als ik in de betreffende ruimte sta, herken ik het niet. Het lijkt een soort van behandelkamer annex ruimte in een schoonheidsinstituut. Mathilda wijst naar een soort van onderzoeksbank van een gynaecoloog en zegt: “Het beste is als je gaat liggen. Achter dat scherm heb je de mogelijkheid om je uit te kleden.” Ik loop erheen en vraag me enigszins verwonderd af waarom ik dat opeens achter een scherm moet doen. Snel kleed ik me uit, ik voel aan mijn tepels en schaamlippen. Weleens gedacht aan een tepelpiercing en een keer aan een ring door mijn schaamlippen, nooit gedaan en nu direct vier tegelijk! Ik heb geen enkele twijfel of ik het toesta. Ik kan waarschijnlijk ook helemaal niet weigeren. Ja misschien wel, maar dan krijg ik deze kwaadschiks. Ik ga liggen. Ik krijg polsbanden om en deze worden aan de tafel vastgeklikt. Aan het plafond is een grote spiegel bevestigd. Ik kan zo alles zien. Even moet ik wennen aan het in spiegelbeeld zien wat er gebeurt. Melchior rijdt een tafel met divers gereedschap en een flesje naar de bank waarop ik lig, trekt handschoenen aan en met een watje wrijft hij over mijn tepel. Het voelt koud aan. Ik raak een beetje nerveus. Mathilda geeft hem, zonder dat hij erom vraagt, de juiste instrumenten. Minutieus plaatst hij een tang op mijn tepel en hij schuift er een grote naald door. Niet veel later is de eerste ring geplaatst. Mathilda kijkt mij aan en zegt: “Goud, met je naam erin.” Ze knipoogt. Dat brengt mij aan het twijfelen of het waar is wat zij zegt. Ondertussen heeft Melchior de andere tepel met het watje gedesinfecteerd en plaatst hij daar even zorgvuldig de ring in. Mathilda trekt haar handschoenen uit, doet mij enkelbanden om, verbindt ze met elkaar en duwt ze omhoog. Ze loopt om de tafel heen, de enkels vasthoudend. Dan klikt ze een touw aan een van de ringen van de enkelbanden, haalt ze deze door een oog naast mijn hoofd en zet ze het touw vast. Hierdoor zijn mijn schaamlippen goed bereikbaar. Een beetje bizar vind ik deze houding wel. Hoop dat ik in deze houding niet de drang krijg om te plassen of een… Ik probeer me op de handelingen te concentreren als afleiding. Ze trekt haar handschoenen weer aan. Melchior rijdt de tafel richting mijn schaamlippen en herhaalt de handelingen van net . Ze laten me geruime tijd zo liggen. Om te plagen of om een andere reden… Ik zal het niet weten, daar ze het touw daarna gewoon losmaken en ik weer gestrekt op de ‘operatiebank’ lig. Melchior meet de afstand tussen mijn tepels en even later maakt hij de einden van een gouden kettinkje vast aan de ringen door mijn tepels. Vanuit de tepels gaat er een kettinkje naar de ringen door mijn schaamlippen. Ik zie gelukkig dat de kettinkjes wat ruim genomen zijn. Ook weer niet te ruim, maar dit zal niet echt vervelend zijn bij het bewegen. Mathilda maakt de polsboeien los en overhandigt me een badjas. Deze voelt zo heel zacht aan dat het een genot is om de stof op mijn lijf te voelen. Ik sta op en trek de jas aan, voordat ik de jas sluit voel ik bij mijn schaamlippen en tepels. Mathilda zegt op een aardige toon: “Je naam staat er echt in hoor, bij alle vier.” Voor mijn gevoel is het heel fijn, wetende dat hij vanavond weet dat ik deze ringen draag. Al bij het diner zal ik hem onder ogen moeten komen. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Een soort van spanning maakt zich meester van mij. Ik moet wel wennen aan het feit dat ik bij het wakker worden hier nog niets van afwist. Er zal wel meer gebeuren zonder overleg, maar trots zal ik deze versieringen dragen en ze aan hem laten zien… als hij ernaar vraagt natuurlijk. Ik krijg lol in het spel, al is het volgens mij heel serieus aan het worden en word ik niet geacht fouten te maken, als Melchior mij zegt dat de informatie die zij het komende uur geven cruciaal is voor mijn verblijf hier. De zekerheid en vrolijkheid die ik net beetje ondervond, slaat in één keer om in enorme onzekerheid. Alsof ik examen moet doen en weet dat ik iets te weinig geleerd heb. Melchior zet koffie, Mathilda zoekt kleding voor me uit. Ik moet nu passen voor de juiste kleding vanavond bij het diner. Melchior verzoekt mij daarna de badjas weer aan te trekken en in het midden van het lange gedeelte van de tafel te gaan zitten. Daar zet hij mijn koffie neer en hij schuift mijn stoel aan als ik ga zitten. Hij legt mijn polsen links en rechts naast het kopje. Vreemd, denk ik. Misschien wil meneer dat ik zo ga zitten als ik koffie drink. Ik besluit alles wat ik nu zie en hoor op te slaan, om te kunnen slagen voor de test. Wat er net gebeurde weet ik niet, maar met twee klikken zijn mijn polsen aan de tafel gebonden. Ik kijk ernaar en dan naar Melchior, te verbaasd om geluid aan mijn gedachten te geven. Melchior loopt rustig naar het kopje koffie aan de overzijde en gaat daar zitten. Even later zit Mathilda naast me. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Ik heb me voorgenomen niet te protesteren en niets te vragen… behalve als de vraag aan mij onduidelijk is, daar kan ik mijn voordeel mee doen. Ik moet een paar keer verzitten voor ik het gevoel heb dat ik een houding heb gevonden waarin ik het minste last heb van de beperking van de geboeide polsen. Mijn kopje koffie… Wat is de uitdaging…? Geen suiker en melk… gebruik ik ook niet… maar zouden ze dat weten? Ga ik slurpen, laat ik het kopje koffie voorbijgaan? Gooi ik het expres om? Vraag ik heel netjes of ze me een slokje willen geven… of nog anders… laat ik weten dat ik ook graag een slokje koffie wil als het ze behaagt om mij dat te gunnen? Jeetje, wat een volzin bedenk ik. Even denk ik aan een enkele dag geleden. Ik kon doen en laten wat ik wilde, deed ook precies wat ik wilde al was het huwelijk niet al te best, ik vermaakte me wel. Ik verveelde me ook wel. En nu, nu is er een ontzettende rijkdom en kan ik me niet bewegen, ik kan niet eens een slokje koffie nemen zonder daarbij goed na te denken. Het daagt me wel uit. Ik ga hier winnen. Al is het nu het plekje dat ik moet winnen, moet verdienen misschien wel. Niet te gretig zijn, maar ook niet als een bang rietje overkomen. Melchior zet zijn kopje terug op de schotel. Waarom zit Mathilda naast me anders dan… om te helpen met de koffie? “Juliette, we gaan ervan uit dat je je de gewenste gedragscode eigen gaat maken. Ook zo snel als mogelijk. Het is eigenlijk heel simpel.” Ai, dat zei de leraar Scheikunde ook, elke les weer. Melchior spreekt verder: “Je vraagt niet, je voldoet aan de wens, de opdracht, het verzoek. Het moment dat je bij jezelf merkt dat het voelt als een verzoek aan jou en dat je vereerd bent dat je het verzoek mag uitvoeren… dan ben je op een heel goede weg. Opdrachten voer je uit, zonder enige aarzeling. De wens is hier het gecompliceerde deel van het sub-zijn. Als meneer het wenst, dan geschiedt het zo. De wens is zowel een opdracht als een verzoek. Voorbeeld: ‘Ga zitten’ is een opdracht. ‘We gaan wandelen’ is een verzoek, waarbij vaak de opdracht volgt hoe jij, Juliette, de wandeling gaat maken. Ik doel hiermee op de wijze van wandelen.” Dit kan ik makkelijk onthouden, vanzelfsprekend zullen er twijfelgevallen ontstaan… Daar moet mijn snelle denken mij maar bij te hulp schieten. “Je koffie, Juliette.” Ik kijk vragend naar Melchior. “Hoe drink jij je koffie, Juliette?” “Vroeger met melk en suiker, later alleen met een heel klein beetje suiker en de laatste jaren helemaal zwart.” Het is eruit voor ik er erg in heb. Ik zie dat Mathilda moet lachen. Melchior houdt zijn gezicht in de plooi, maar aan zijn ogen zie ik dat hij moet lachen. Ik lach een beetje nerveus mee. Dit was denk ik een totaal onverwacht antwoord, echter niet de bedoeling van de vraag. Hoofdstuk 6 “Juliette!” Ik houd me stil. Ik verwacht nu een donderpreek of iets wat daarop lijkt. “Het gebeurt niet vaak…” Ik sluit mijn ogen en verwacht het ergste, al zou ik niet weten wat dat is. “Dat…” Nu komt het, ik bal mijn vuisten. “… een sub ons in de lach laat schieten. Wat kunnen we anders doen dan…” De straf, nu hoor ik de straf. Het windt me verdraaid nog op ook. Ik zie mezelf al ergens geboeid staan en klappen met een zweep krijgen. “… je polsen losmaken en je laten genieten van de koffie?” Hè?? Me losmaken… en mijn straf dan? Ik kijk verwonderd naar Melchior en dan naar Mathilda. Melchior heeft het door. “Juliette, je vraagt om straf? Ik denk dat meneer een uitstekende keuze heeft gemaakt door jou in de koop mee te nemen. Hij heeft een heel fijn gevoel voor… Blijf vooral zoals je bent, raden we je aan. Maar een straf voor je antwoord, tsja… Mathilda, wat denk jij?” Mathilda schuift het kopje koffie naar Juliette, maakt de polsbanden los en wacht. Snel neemt Juliette een slok en ze wordt verrast door de smaak. Ze geniet van dit moment, alleen om de koffie. De andere zaken heeft ze voor haar gevoel nog niet op orde. Mathilda zegt: “Melchior, ik denk dat meneer hiermee,” ze wijst naar Juliette, “een ruwe diamant heeft aangeschaft en dat deze geslepen moet worden. We hebben nog een groot deel van de dag om Juliette het een en ander bij te brengen, volgens mij leert ze snel dus wij zullen meneer niet teleurstellen met wat we hem vanavond overhandigen. Omdat een straf het beste direct uitgevoerd kan worden, stel ik voor om, als Juliette haar koffie heeft gedronken, haar te straffen. Wonderlijk is wel dat ze vraagt om gestraft te worden. Het is haar onbevangenheid… of ben je een beetje geslepen, Juliette?” Deze laatste woorden zijn een keerpunt in Mathilda haar aardigheid. Ze heeft nu mijn kin te pakken en knijpt daar flink in. Daar ik ietwat kleur, verraad ik eerdere gedachten dat ik mij heel goed probeer voor te doen en daar mijn eigen weg in uitstippel. “Is deze vrouw nog slimmer dan wij denken, Melchior?” Ze knijpt zo mogelijk nog harder in mijn kin. Ze laat me dan los en gebiedt me de koffie op te drinken. Ik heb het opeens heel warm gekregen. Het leek de goede kant op te gaan, maar ik moet alle zeilen bijzetten om weer in een windstil stuk te geraken. Bakzeil halen dus! “Ik probeer het open en eerlijk uit te leggen, als u het mij toestaat.” Melchior en Mathilda kijken elkaar aan. “Prima,” zegt Melchior, “na je straf mag je zo veel uitleggen als je wilt, Juliette.” Mathilda pakt de leuning van mijn stoel beet, ik sta op en draai me om. “Ga maar in de hoek staan.” Die woorden komen als een nekslag op me af. Word ik als een klein kind in de hoek gezet? Is dat mijn straf? Ik loop naar een hoek en ga daar staan. Ik heb er de pest in. “Handen op je rug.” Langzaam doe ik mijn handen op mijn rug. Een zacht iets verbindt de polsen. De badjas wordt naar beneden getrokken en hangt nu op mijn billen, de badjas zakt niet verder door mijn geboeide polsen. Zo blijf ik minutenlang staan. Wat voel ik me als een klein kind behandeld. “Omdraaien.” Ik gehoorzaam, maar trek wel mijn wenkbrauwen omhoog als een soort zucht. Wat ik zie, geloof ik niet. “Op je knieën.” Terwijl ik ietwat moeizaam op mijn knieën ga zitten, kijk ik recht in de ogen en naar de blote lijven van Melchior en Mathilda. Even ben ik van slag. Wat heeft dit te betekenen? Is dit serieus? Melchior spreekt: “Je zelfgekozen straf heeft twee delen. Je laat ons zien wat je met je tong kunt, daarna zal Mathilda je vertellen wat het tweede deel van je zelfgekozen straf is. Juliette, als je dat succesvol hebt volbracht dan mag je het ons open en eerlijk vertellen, dat wat je wilde vertellen. Hopelijk kun je dan ook vertellen waarom we voor deze invulling van de straf hebben gekozen.” Ik geloof werkelijk mijn eigen ogen en oren niet. Mathilda stapt als eerste naar me toe. Ik slik. Ga ik, ga ik echt…? Hoofdstuk 7 Ze komt dichterbij, ik zie dat ze heel veel schaamhaar heeft. Waar haar schaamlippen beginnen, daar is ze helemaal kaal. Ik moet toegeven dat ze een mooi lichaam heeft. Ga ik haar met mijn tong…? Ga ik met mijn tong langs haar schaamlippen? Laten zien wat ik kan…?! Hoelang is het geleden… Zeker de laatste jaren was het licht uit, even op en neer en vervolgens lag ik naast een slapende man. Nu staat er een naakte vrouw nog geen tien centimeter voor me. Ik kan haar… Ze ruikt wel lekker. Ik moet niet te lang treuzelen. Ik gooi even mijn hoofd achterover om het haar uit mijn gezicht te hebben en steek voorzichtig mijn tong uit. Dan sluit ik mijn ogen en ga ik met mijn hoofd iets naar voren. Mijn tong belandt in het schaamhaar. Snel ga ik lager en maak ik een likkende beweging. Voor het eerst in mijn leven dat ik de schaamlip aanraak van iemand anders, en dan ook nog met mijn tong. Ik lik steeds met de punt van mijn tong de beide schaamlippen aan de zijkanten. De vrouw trekt met beide handen de schaamlippen uit elkaar. Ik moet nu wel door het midden en… met veel reserve gaat mijn tong door het midden. Het windt haar op, ik proef vocht en niet zo weinig ook. Ik moet verder, moet… Ook van mezelf. Ik gooi alle schroom van me af en voer het tempo op, bijt zelfs hier en daar een beetje. Dan draait de vrouw zich om en bukt ze voorover. “Ga door”, zegt ze streng. Ik lik de onderkant van haar schaamlippen en probeer mijn tong steeds dieper tussen haar schaamlippen te steken. Ze wordt natter en natter. Melchior komt erbij staan. Oh jeetje… hij ook… Nu? Was totaal vergeten dat hij ook naakt is en niet zomaar. Maar zover is het nog niet, gezien zijn aanwijzing dat ik… dat ik… Ik kijk hem kennelijk met een vies gezicht aan. Hij slaat me op mijn wang en vergezelt deze actie door het woord: “NU!” Aarzelend buig ik iets naar haar billen toe en ik lik voorzichtig het gedeelte tussen de schaamlippen en haar… haar anus. Ga ik dit nu doen?! Wat heb ik ervoor over om het niet te doen…? Weeg snel af en kom tot de conclusie dat dat heel erg gaat afleiden van de wens om hier te zijn. Ik sluit mijn ogen, knijp ze dicht zelfs, en mijn tong gaat op zoek naar haar anus. Ik lik eromheen, draai wat rondjes met mijn tong en duw tegen de ingang… of moet ik zeggen: uitgang? Ik denk even aan meneer die me daar heeft genomen, om het maar zo uit te drukken. Mijn seksleven bevindt zich in een stroomversnelling. Nooit gedacht dit ooit te doen. Ik duw mijn tong zo ver als het kan naar binnen, lik nog wat eromheen en ga weer richting haar schaamlippen. De vrouw vindt het lekker volgens mij. Onverwachts voor mij gaat ze weer staan en drukt ze mijn hoofd tegen haar kruis. Overal waar ik kan lik ik haar, steeds eindigend bij haar clitoris. Met een hand trekt ze de schaamlippen uit elkaar en nu probeer ik haar, ze is werkelijk drijfnat, zo te stimuleren dat ze klaarkomt. Schokkende bewegingen van haar benen en onderlijf, ze gaat klaarkomen als ik zo doorga. Met de laatste energie die ik heb, ik voel mijn tong en kaken vermoeid raken, drijf ik haar naar een hoogtepunt. Een stevige greep in mijn haar, een moment een heel strak en gespannen lichaam en een diepe zucht… Ze komt klaar en vermorzelt bijna mijn gezicht als ze deze ontzettend hard tegen haar onderbuik drukt. Ademhalen is even niet mogelijk. Gelukkig laat ze me daarna los. Ik verlies daardoor mijn evenwicht en val langs haar benen op de grond. Met de handen op mijn rug in de badjas kan ik niet anders dan blijven liggen. Melchior pakt me vast en zet me rechtop. Wat is deze man sterk! Ik kijk hem aan, een gespierde man, mooi lichaam, klein buikje… Zijn leeftijd? Zijn penis hangt naar beneden. Oh? Hij doet de badjas omhoog, maakt mijn handen los, doet de jas uit en trekt me aan de riem om mijn hals naar de grond. Ik zit weer op mijn knieën, recht voor zijn nog steeds ietwat forse, slappe penis. Zou hij… Nee, dat kan toch niet… Melchior pakt een stoel en gaat voor me zitten. Is het een test of… Mathilda zal heel tevreden zijn. Zij zit trouwens nu in een makkelijke stoel met mijn badjas aan. Ik deed het opeens ook omdat ik het zelf wilde, natuurlijk ook mijn belang om hier te blijven. Maar bij een man, nu bij Melchior…? Ik ga hem niet zomaar likken en misschien wel meer. Hij zal iets moeten doen… te kennen geven dat hij mij wil. Hij gebaart mij naar hem toe te komen. Vlak bij hem maar ver genoeg weg om hem niet te kunnen aanraken, gebiedt hij mij te stoppen. Hij gaat rechtop zitten, buigt iets voorover en strijkt zacht over mijn wangen. Hij blijft mij aankijken. Dan pakt Melchior mijn handen en streelt hij deze. Zo heel teder. Zijn kijken gaat heel subtiel over in een soort van verleiden. Nee, geen verleiden, nee. Ik ga denken dat hij mij wil, dat hij mij aantrekkelijk vindt. Ja ook lichamelijk, en dat hij mij onder zijn hoede neemt. Dat hij mij de weg wijst. Mijn hart gaat sneller kloppen. Ik begin te verlangen om hem aan te raken, te verlangen naar zijn penis. Ben ontzettend opgewonden nu. Ik strek mijn handen uit naar zijn onderbuik. Hij pakt snel mijn halsband stevig vast en trekt mijn hoofd naar zich toe. Hij schudt heel langzaam zijn hoofd. “Je tong Juliette, alleen je tong. Langzaam, gecontroleerd, alleen je tong.” Hij laat me los en gaat weer rechtop zitten. Hij spreidt zijn benen licht. Ik kom hem nader, leg mijn handen op zijn bovenbenen en ga met mijn hoofd naar zijn penis, die nu iets groter is. Mijn lokken vallen op zijn onderbuik, mijn tong zoekt zijn penis. Dat lukt niet nu mijn lokken ervoor hangen. Ik gooi mijn hoofd opzij en zijn penis is nu vlakbij. Met mijn tong glijd ik langs de onderkant een beetje naar beneden. Vanzelf gaan zijn benen wijder, ook omdat ik ze iets naar buiten duw, maar miniem zo dat het lijkt alsof hij het zelf doet. Hij ruikt ook al zo lekker. Een stoere lucht als je dat zo kunt zeggen. Dit is zo heel lang geleden, dat ik een penis op mijn tong had liggen. Ik zal niet te gretig zijn nu. Ik sta versteld van mijn eigen gedachten, zo heel lang niet een penis in mijn mond gehad en de smaak van sperma geproefd en dan nu bij bijna de eerste de beste ben ik enkele momenten verwijderd van een penis in mijn mond en… Is mijn nood zo hoog? Ben ik gewoon een slet? Wat zal meneer hiervan zeggen of is dit in opdracht van meneer? Dat zij verslag kunnen doen van hoe ik een vrouw en hoe ik een man met mijn tong kan bevredigen?! Mijn besluit om zo veel mogelijk te proberen om hier te blijven, staat vast. Ik geloof ook dat ik heel goed ben, anders zouden ze mij nooit zo benaderen. Ik ben de allerjongste niet meer, al mag ik best gezien worden! Met mijn tong raak ik nu zijn geschoren ballen, hij is trouwens helemaal kaal rond zijn penis. Ik voel de teelballen intrekken als ik ze in mijn mond neem en zachtjes heen en weer rol met mijn tong. Dan ga ik weer langs zijn penis en plaag ik een beetje bij de rand waar de eikel begint. Melchior is niet besneden. Met mijn lippen duw ik zijn velletje beetje bij beetje naar achteren en zo krijg ik zijn ontblote eikel op mijn tong. Vroeger was dat mijn specialiteit. Mijn ex-man vond dat heerlijk, na de eerste keer zei hij dat hij mij met goud zou behangen als ik dit elke ochtend bij hem zou doen. Dat goud heb ik niet gezien, behalve de trouwring dan, en die ochtenden… dat is bij een paar keer gebleven. We kregen al snel een verstandshuwelijk. Laag pitje. Ik had er al snel vrede mee. Kon mijn gang gaan en was eigenlijk nooit uit op andere contacten. Mijn verkoop luidt wel een heel andere periode in. Volgens mij ben ik door meneer met liefde in mijn achterste genomen, terwijl het zo bruut leek in eerste instantie. De penis van Melchior begint heel grote vormen aan te nemen. Ik doe veel met mijn tong, maar wel met behulp van mijn lippen. Mag schijnbaar wel, al waren zijn woorden: alleen met de tong, Juliette! Ik haal diep adem en laat zijn penis ver in mijn mond glijden. Hij pakt mijn lokken beet en speelt ermee. Dit herhaal ik een paar keer voordat ik zijn penis in mijn keel laat. Ik ben die techniek nog niet verleert. Even laat hij mijn haar los. Ik laat zijn penis uit mijn mond glippen en kijk hem aan. Zijn ogen zijn dicht, zijn mond staat open, zijn penis trilt een beetje lijkt het wel. Ik neem zijn eikel in mijn mond en ga snel heen en weer, bijt af en toe even achter zijn eikel. Hij begint nu met zijn heupen mee te bewegen. Ik laat zijn penis los en trek me ver terug. Verbaasd kijkt hij me aan. Nu heb ik hem. Ik sla mijn ogen neer en zeg: “Excuus Melchior, U heeft mij nog zo gezegd: ‘alleen je tong Juliette!’” Ik zeg het zo verontschuldigend mogelijk. Het is stil. Ik geniet, maar laat dit absoluut niet merken. Ik zie hoe slierten vocht aan zijn eikel hangen. Hij was er bijna, bij zijn hoogtepunt. Ik ben er nu. Mijn eerste hoogtepunt. Ik heb even de touwtjes in handen. De eerste keer in dit verblijf. Ik zeg er timide achteraan: “Wat wilt u dat ik nu doe?” Melchior gaat rechtop zitten. Een enkel moment kijk ik hem aan. Ik zie vertwijfeling, hij is overdonderd. Ik weet het zeker. Mijn hoofd beweegt iets naar hem toe. Benieuwd wat hij gaat zeggen. Hoofdstuk 8 Hij laat mijn hoofd dichterbij komen en zegt niets. Ik daag hem uit en ga verder. Leg mijn handen weer op zijn bovenbenen. Hij legt een vinger onder mijn kin, doet mijn hoofd ermee omhoog en zegt: “De vraag is nu… ga ik je straffen omdat je meer dan je tong gebruikte of ben ik er schuldig aan dat Juliette meer dan haar tong kon gebruiken? Waarom heb ik het zover laten komen? Waarom is Juliette verder gegaan dan afgesproken?” Ik krijg mijn uitdaging dus net zo hard weer terug. “Het is niet de bedoeling dat je deze vraag beantwoordt. Dat doe ik voor je.” Nog steeds die vinger onder mijn kin! “Je techniek is een heel mooie Juliette, meneer zal dat ongetwijfeld zeer waarderen. Diezelfde techniek zorgde bij mij voor een behoorlijke opwinding en als Juliette niet gestopt was, was ik klaargekomen. Dat is op zich niet erg, maar in deze fase moet ik voorzichtiger zijn met mijn eigen genot. Wat hij niet waardeert, is dat Juliette een opdracht niet goed uitvoert. De opdracht was toch vrij simpel. Daarnaast kan ik denken dat je dit met enige opzet hebt gedaan.” Ik kijk hem strak aan, probeer de opzet niet te verraden maar het lukt me niet, verdorie, het lukt me niet. Wel gelukt is dat ze weten dat ik niet zomaar een sub ben voor alleen seksueel genot. Niveau en uitdaging, de actie van net was maar een speldenprik, maak ik mezelf wijs om niet te ver te zakken. Dit niveau moet ik toch aankunnen. Daarnaast zal mijn ex-man best weleens horen wat hij verkocht heeft, dat hij spijt krijgt dat deze vrouw een seksueel aantrekkelijke vrouw is en dat deze vrouw in kringen kan verkeren die… Melchior onderbreekt me: “Je straf, Juliette. Je straf.” Hij laat mijn kin los. Ik ga rechtop zitten. In de hoek? Met een rietje op mijn handen slaan? Zweepslagen? Ik kan het hebben. Ik heb het ervoor over. “Je straf, Juliette, is dat je jezelf hier voor ons een orgasme bezorgt.” Dit had ik helemaal niet verwacht. Ik kleur dieprood. “Hier? NU?” Ongelovig kijk ik hem aan. Mathilda staat naast hem. Beiden kijken me aan, zonder enige emotie. “Dat kan ik helemaal niet, nu… Hier… Voor deze man…” Op strakke toon zegt Mathilda, als ze over mijn hoofd aait: “Vannacht lukte het je ook, dus het zal best meevallen.” Wat zegt ze nu? Hebben ze me gezien? Ben ik geobserveerd? En ik maar denken dat ik in een luxe leventje terecht ben gekomen, het mijne ervan neem en best bereid ben enige BDSM-activiteiten te ondergaan. Mijn hoofd is weer rood, nu van verontwaardiging, woede… ook kwaad op mezelf. Dat ik zo naïef kon zijn! Melchior zet een ordinaire keukenstoel voor me neer. “Zitten.” Langzaam ga ik op de stoel zitten. Net nog met een, ja, ik mag wel zeggen heerlijke penis in mijn mond en nu ga ik, terwijl zij toekijken mezelf… Ik krijg pijn in mijn buik. Ik moet nu alles loslaten en me concentreren. Mathilda pakt mijn rechterpols, houdt deze op mijn rug en bindt de pols vast aan een rugstijl. Dit is erg… Dit is… Met mijn linkerhand… Ik doe en kan alles rechts, links een vork vasthouden geeft al coördinatieproblemen en nu word ik geacht mezelf te vingeren en meer. “Begin maar”, valt het uit de lucht. Weifelend ga ik met mijn linkerhand naar mijn schaamlippen. Kurkdroog… Getver, ook dat nog. Ik krijg het er warm van. Dit wordt een lijdensweg. Mathilda en Melchior in een enorme rust voor me, ik op de keukenstoel, niet opgewonden. Ik sluit mijn ogen en hoop op een fantasie, maar verder dan denken aan een enorme woestijn kom ik niet. Hoofdstuk 9 In die woestijn vlucht ik naar de schaduw… zie een oase en beland in een karavaan. De leider ziet mij en maakt een wegwerpgebaar. Ik blijf verstijfd staan kijken totdat de karavaan verdwijnt achter een zandstorm. Zal ik omkomen van de dorst, van mijn honger naar liefde? In de verte zie ik paarden, ze komen mijn kant op. Gevaarlijk uitziende mannen op wilde paarden maken een kring om mij heen. Nu ben ik verloren, zie mezelf als slavin in een verafgelegen dorp oud worden. Een man springt van zijn paard, loopt op mij af, pakt mijn gezicht beet en begint te lachen. Geen goed teken. Ik ben bang, heel bang. Hij gooit me over zijn schouder en even later op weg naar… Ik vrees voor mijn leven. Nooit ben ik zo bang geweest. Ik denk aan mijn familie en begin te huilen. “Juliette… Juliette… Juli…” Hoe weten zij mijn naam? Ik open mijn ogen en zie Mathilda voor me staan. Meteen besef ik dat ik een soort van droom had en dat ik mezelf aan het vingeren zou moeten zijn om een orgasme te krijgen. Het is me te veel. Ik ben niet opgewonden nu. Door Melchior te verleiden heb ik te hoog ingezet en moet ik mijn nederlaag erkennen. De straf is echter te veel op dit moment. “Doe alles met me wat jullie willen, maar deze straf… Ik kan het niet. Ik zeg het niet eens wanhopig of vragend, meer als constatering.” “Juliette, fijn dat je het aangeeft. Dan laten we het nu zo, straks gaan we verder waar we gebleven zijn. Nu willen we dan eerst met jou de positie bespreken als je weet dat meneer komt voor het ontbijt. Je gaat namelijk aan de korte kant OP de tafel zitten, tegenover meneer zijn vaste plaats, die weet je. De positie is als volgt: je gaat in kniezit op de tafel zitten, voeten net over de rand, je billen tegen je enkels en je bovenlichaam voorover, zodat je hoofd op de tafel steunt. Je lokken leg je naar voren over de tafel en je handen achterwaarts naast je lichaam. Als meneer dan binnenkomt, til je je armen op zodat je handen naast je billen zweven. Je merkt dan vanzelf of meneer je op dat moment wil penetreren of niet. Wil hij het niet, dan wacht je totdat hij zit en je naam noemt. Dan neem je dezelfde houding aan naast de tafel, naast meneer, op de grond. Penetreert hij je wel, dan neem je, als meneer zit, plaats aan tafel, daar waar meneer je penetreerde. We gaan het nu oefenen.” Ik ben dus onderdeel van een ritme aan het worden, een gewoonte. Mijn strijdlust is opeens terug. Ik zal ervoor zorgen dat hij mij penetreert, dat hij er geen seconde aan denkt om me niet te nemen! Ik neem de houding aan op de tafel en als Melchior ter oefening aangeeft dat meneer binnenkomt, doe ik mijn armen iets omhoog. Ik blijf in deze houding zitten. Melchior loopt naar me toe en zegt: “Juliette… het wachten is een bondage zonder touw. De tijd is de bindende factor. Het kan enkele seconden duren, het kan ook zomaar minuten duren. Houd je armen zo.” Hij doet mijn armen iets omhoog. “Train dit meermalen per dag. Ook belangrijk is dat je niet weet welke ingang meneer gebruikt, dus zorg dat je goed voorbereid bent.” Ik meen dat ik nu iets mag zeggen: “Zijn er meer deuren naar deze ruimte?” Snel denk ik dat ik ook zal weten hoe laat meneer komt, dus niet meer deuren in de gaten hoef te houden. De vraag is dus overbodig. Melchior legt zijn hand op mijn billen: “In welke meneer je penetreert…” Daar is het weer, het verlangen dat meneer mij penetreert. Ik voel me opgewonden raken. Verwen ik eerst de penis van Melchior en niet veel later is er een enorm verlangen naar meneer. Naar overheersing, naar gebruik, naar liefde… maar wat voor liefde? Ik zal hem aan me binden! Hij zal verlangen naar mij… die strijd ga ik leveren! Deze dag is wel een lastige. Ik neem aan dat er vanaf morgen een regelmaat en duidelijkheid komt in hoe de dagen verlopen, wat meneer wenst. Melchior staat naast me. “Kom van de tafel en kniel voor me. Je gaat verder waar je gebleven was. NU!” Zijn stem klinkt zo gebiedend dat ik in een ogenblik geknield voor hem zit, naakt, en ik vanzelf mijn handen op mijn rug houd. Mijn haar achter mijn oren, mijn ogen half gesloten en mijn tong bewegend onder de glans, alsof ik deze weeg. De penis groeit op mijn tong, ik wacht totdat deze fier rechtop staat. Met de punt van mijn tong ga ik over het gaatje waar het sperma straks met hoge snelheid de penis verlaat. IK zal hem laten klaarkomen. Dan heb ik laten zien waartoe ik met mijn tong in staat ben en Melchior zijn zaadlozing moet hij zelf verantwoorden. Voornemens om zijn zaad op een onbeweeglijke tong te laten vloeien. Ik voel me enorm sterk na de inzinking van zojuist. De rand van zijn eikel bewerk ik met een platte tong, afgewisseld door met de punt verschillende stukjes van de rand aan te raken. Het werkt. Ga aan de onderkant van zijn penis richting zijn ballen, ik voel ze al naar binnen trekken. Melchior kreunt heel zacht. Met grote precisie werk ik naar zijn hoogtepunt. Er is niet veel meer nodig. Zijn eikel is een gewillig slachtoffer van de bewegingen van mijn tong. Iedere keer gaat zijn penis iets verder op mijn tong, Melchior houdt het niet meer. Precies op het juiste moment houd ik mijn tong doodstil, ver uit mijn mond. Kom maar op met je sperma, ik heb laten zien wat ik kan. Zijn sperma komt op mijn gezicht, op mijn tong. Het vloeit over mijn tong in mijn keel. Ik blijf, met een gevoel van overwinning, onbeweeglijk op mijn knieën zitten. Hoofdstuk 10 Naakt, geknield, wacht ik. Melchior en Mathilda zijn even weg. Enkele ogenblikken later komen ze terug, aangekleed. “Meneer heeft ons het voorrecht gegeven om ons, door jou, een orgasme te bezorgen. Je hebt dat uitstekend gedaan.” Melchior spreekt tot mij. Mathilda staat achter me, maakt een knot op mijn hoofd en pakt mijn polsen. Ze doet mijn linkerpols over mijn rechterschouder en mijn rechterpols over mijn linkerschouder. De polsboeien klikt ze in mijn nek aan elkaar. Mijn hoofd steunt op mijn onderarmen. Een nogal pijnlijke houding, mijn ademhaling gaat hierdoor iets moeilijker. Ze tilt me op. Ik sta nu. Ze duwt me tegen een muur en maakt een touw dat aan een ring net boven mijn hoofd vastzit, vast aan mijn polsen. Om niet om te vallen? Het gevoel van overwinning is nu wel omgeslagen in een gevoel van gevangenschap. Er wordt ook niet meer gesproken. Zie ik de rode draad niet of vertonen deze mensen onvoorspelbaar gedrag, in opdracht?! Ik voel me heel naakt en kwetsbaar. Wat is het? Willen ze me overheersen, willen ze me breken, kijken hoever ik kan gaan? Ik voel me er niet gerust op wat er de komende minuten, of langer, gaat gebeuren. Die ongerustheid is niet ongegrond. Mathilda staat voor me en begint heel rustig met vlakke handen tegen de zijkanten van mijn borsten te slaan. Het doet pijn, echt pijn. Tranen springen in mijn ogen. Mochten ze denken dat ik verder iets laat merken… Ik geef echt geen kik! Ik denk aan meneer die vanavond na het diner bij mij wil slapen, samen in een bed, het bed delen. Ik zal hem aan me binden, vanaf het moment dat ik hem zie straks. Het slaan is gestopt. Ze hangt nu gewichten aan de ringen door mijn tepels. Alsof er geen rem op deze vrouw zit. Ondanks de pijn geef ik nog steeds geen kik. Ze krijgen me niet klein. Ik wacht tot dit voorbij is en zij mij gaan vertellen wat ze mij moeten vertellen. Hoofdstuk 11 Ik moet nu wel heel erg op mijn lippen bijten. Ik sluit mijn ogen. De pijn blijft, de benauwdheid blijft. Ik voel dat ik moe word. Ik kan niet veel langer zo staan, zonder dat het touw aan mijn polsen achter in mijn nek strak gaat staan tussen mijn nek en de muur. Ik kan niet goed meer denken, de vraag rijst wat de opeenvolging van dit alles te betekenen heeft. Is dit een opdracht of grijpen Melchor en Mathilda hun kans, wetende dat het voor mij niet goed is als ik hierover spreek met meneer? Hoe heet meneer eigenlijk?? Is dit niet een heel rare situatie eigenlijk? Het leek zo mooi en romantisch met een tintje erotiek en SM of BDSM. Wie weet wat ze nog met me gaan doen. Is dit nog wel wat ik wil… De uitdaging trekt me enorm aan, ik wil ook winnen… wat er ook te winnen valt. Eindelijk uit de sleur, al is dit wel het tegenovergestelde. Wie weet wat voor wensen meneer heeft, in welke situaties zal ik terechtkomen. Vrouw van… of alleen maar vrouw… Sub, slavin… waar eindigt dit? Zal dat mijn angst blijven? Dat niets zeker is en alles opeens weer anders is? Van achteren genomen door meneer, een heel goed gesprek met hem, dan Mathilda een orgasme bezorgd, Melchior met een hindernis klaar laten komen op mijn tong. Ik heb me toch wel van mijn beste kant laten zien op seks- en erotiekgebied. Is het niet genoeg? Is het niet genoeg om te laten zien dat mijn verblijf hier terecht is? Misschien moet ik van me afbijten en wild om me heen slaan. Maar dat gun ik Melchior en Mathilda niet en meneer zal weten dat ik sterk ben en aardig naast hem kan staan. Ik laat me niet kennen. Al neuken ze me in alle gaten tegelijk, al binden ze me een dag vast, al doen ze weet ik veel wat. Ik zal ze laten zien dat ik hier terecht ben, ben voornemens hier vast de dienst uit te gaan maken. Jawel, als sub van meneer. Hij zal trots op me zijn en me niets weigeren. Ik zal het spelen, hij heeft me gekocht en ik ben geen kat in de zak. Niet nep, ik ben echt! De laatste minuten hebben mij meer inzicht gegeven dan de vele jaren huwelijk of wat daarvoor door moest gaan. Ik laat me niet meer gebruiken. Ze mogen me van alles leren, maar ik laat me nooit meer gebruiken. Meneer mag me nemen zoals hij wil, hij neemt me zoals ik ben. Ik open mijn ogen en zie meneer voor me staan. Ik kleur tot ver achter mijn oren. Ik zie nu pas wat een heel mooie man dit is, vooral zijn uitdrukking. Hij glimlacht naar me. Met een zachte stem zegt hij: “Juliette, Juliette… vanaf hier neem ik het over.” Hij haalt de gewichten van mijn tepels. Ohhhh, dat was pijnlijk zeg. “Voor ik je polsen losmaak, Juliette…” Jeetje, wat noemt hij vaak mijn naam. “Vanmorgen heb ik je genomen, tijdens het gesprek erna kwam ik erachter dat je niet zomaar iemand bent van ‘op de koop toe’. Mathilda en Melchior zijn voortvarend te werk gegaan, normaal doen ze dit verspreid over meerdere dagen met iemand die hier voor kortere of langere tijd is.” Nu begrijp ik het, ik ben slachtoffer van de haast die meneer heeft om… Nee, ik trek te snel conclusies. “Ik heb nagedacht, ik ben teruggekomen om dit nu te stoppen. Ik wil je een eerlijke kans geven om je plek hier waar te maken, naast mij.” Wow, is dit, is dit… Naast hem, naast meneer…?! Hij vervolgt: “BDSM hoort erbij, vaak en veel, realiseer je dat goed. Ik maak je los, je gaat naar de badkamer, we laten je alleen. Mathilda blijft in de kamer hiernaast, zeg wat ze voor je mag doen en ze doet het. Laat je verwennen. Daarna Juliette, alle deuren zijn open, je bent vrij om te blijven. Blijf je, dan vertel ik je wat ik van je verwacht naast me, als gastvrouw, als sub en soms, soms als slavin.” Terwijl meneer mij losmaakt, kom ik niet verder met denken dan dat ik een ansichtkaart stuur naar mijn ex-man, van mij, met op de achtergrond meneer en dit landgoed. Bij hem voelde ik me gevangen, hier ben ik vrij. Als mijn polsen los zijn en mijn armen tintelend langs mijn lichaam hangen, heb ik moeite om te blijven staan. Hij ondersteunt me licht en wacht geduldig tot ik aangeef dat ik op mijn eigen benen kan staan. We kijken elkaar aan. Hij doet een stap naar achteren en gebaart dat ik kan gaan. Ik blijf hem aankijken, mijn hart gaat als een gek tekeer, en terwijl ik langs hem loop zeg ik: “… tot straks, alstublieft.” Zondagmiddag, uren later. Inge slaat het boek dicht en houdt het in haar hand. Ze denkt: Wat als straks nu werkelijk zou zijn? Melchior die wacht tot ik mijn koffers heb gepakt en met hem mee ga, naar het landgoed. Naar Mathilda ook. Dat Melchior de deur van de auto voor mij opent en, terwijl ik uitstap, zegt: “Welkom Juliette.”

De kerkklokken slaan vier keer, Inge aarzelt, zijn het de kerkklokken uit het verhaal of van de kerk in haar dorpje? Even ziet ze op de omslag van het boek haar eigen gezicht, geheel in kleur.