Het einde van een heftige droom. Ik word wakker en kan me niets herinneren, het is nog heel donker. Bedenk ik me waar ik ben… of droom ik verder? Kijk om me heen en zie dat er iemand naast me ligt. Het dekbed bedekt grotendeels het hoofd. Waar ben ik? Om de naamloze naast me niet wakker te maken, stap ik heel voorzichtig uit het bed. Ga de gang op en zie na het wennen aan het donker alleen een trap. Er zijn geen andere deuren op deze verdieping. Steunend op de leuning en steeds de voeten aan de zijkanten plaatsend, om het kraken van treden zo veel mogelijk te verminderen. Op de eerste verdieping zoek ik in de gang een toilet. Als ik een deur open, valt de slang van een stofzuiger tegen me aan.

Behoedzaam sluit ik de deur weer. Een andere deur heeft onder de deurknop een plaatje. Open deze heel langzaam en ontwaar in het donker een toilet. Sluit de deur weer en doe het licht aan. Zittend plassen om maar geen geluid te maken. Kijk recht in een verjaardagskalender.

Misschien kom ik er zo achter waar, liever, bij wie ik ben. Zie vele bekende namen, maar de verjaardagsdata kloppen niet. Achter sommige namen ook een kruis, ten teken dat ze zijn overleden, met de datum erbij. Waarschijnlijk ken ik niemand op deze kalender, behalve degene in het bed boven. Maar ook haar naam weet ik niet. Ga er zomaar van uit dat het een vrouw is die boven ligt.

Bij wie ben ik? Te veel gedronken en in bed beland met… Ik moet wel terug naar boven, mijn kleding ligt daar vast ook. Nu pas besef ik dat ik naakt ben. Heeft zij mij uitgekleed of heb ik dat zelf gedaan? Heel zachtjes trek ik door.

Er wordt op de deur geklopt. Een mooi zacht tikken.

“Hier ben je dus.” Haar stem herken ik niet. Ben ik nu echt vreemdgegaan, zomaar met iemand mee? Koortsachtig denk ik na. Met de deurknop nog in de hand zie ik een vrouw staan. Een wit lang shirt bedekt haar lichaam grotendeels. Vermoedelijk heeft ze het net aangetrokken, het haar zit in het shirt.

“Ja, sorry. Heb ik je wakker gemaakt?” Ze kijkt me lachend aan. “Dat had je best mogen doen, we zijn direct in slaap gevallen. Oorzaak: drank, nietwaar?” Ze gaat op het toilet zitten en plast. Ik doe een stap, zodat ik uit zicht ben.

“Niet gaan slapen hoor, nu we toch wakker zijn…” Ik reageer niet.

De deur geef ik een klein zetje. Het ganglicht brandt nu wel en de badkamerdeur staat open. Ik loop naar binnen, fris mijn gezicht flink op en spoel mijn penis af met koud water.

Ze staat al naast me als ik nog met een handdoek bezig ben. “Het is heel erg maar ik herinner me jouw naam niet, wel dat ik jou vroeg mij naar huis te brengen, leek me wel veilig.” Met de handdoek voor mijn onderbuik geef ik haar antwoord. “Dat herinner ik me nu ook maar jouw naam… nee, ik zou het niet weten. Waren we zo onbeleefd of zo dronken?”

Het gesprek vindt via de spiegel plaats.

In een handomdraai draait ze haar lokken op het achterhoofd en zet ze deze met iets vast. “Wil je douchen of doen we dat na afloop?” Ze zegt het met meer aandacht voor haar gezicht in de spiegel dan voor mij, lijkt het. Als ik niet direct antwoord, kijkt ze schuin naar me. Ik vertel haar hoe ik heet. Ze noemt haar naam nog niet en trekt de handdoek uit mijn handen. “Je kunt niet zeggen dat je geen zin hebt…” Op de stippeltjes staat mijn naam, die ze vrij duidelijk uitspreekt. Ontkennen heeft zeker geen zin.

“Vrienden noemen mij Marie of Lou, maar officieel is het ‘Marie Louise’.”

Ik laat haar in de badkamer en ga terug naar de slaapkamer. Een moment kijk ik naar de best grote slaapkamer en dito bed. Trek dan het onderlaken recht en schud de twee dekbedden zo dat ze mooi op het bed liggen.

Bij de deur wacht ik op haar, met het licht uit, alleen een schemerlamp in de hoek van de kamer brandt.

Als ze naar binnen loopt, doe ik de deur achter haar dicht en pak ik haar bij de schouders. “Oh…” Het is het enige wat ze uitbrengt. Ik draai haar om, noem haar naam met een licht vragende toon. Ze lacht: “Ja…?”

Ik kus haar en daar haar antwoord meer dan heerlijk is, leid ik Marie Louise naar het bed.