Een seconde kijken we naar de Waal, er liggen vijf uur achter ons in Bommel aan de Waal. Was het gisteren, was het wanneer ook… We wanen ons op het terrasje in een Frans dorp.

Zij en ik ontmoeten elkaar volgens afspraak bij het bankje van een heel mooie wijnzaak. Zagen elkaar al eerder op de parkeerplaats maar als je niet weet hoe de ander eruitziet, loop je apart naar de afgesproken plek.

Kleur en kleurig. Het zijn de eerste woorden die ik denk als ik haar zie. Een lachend gezicht, bruine ogen vangen mijn ogen en de ontmoeting is een feit.

Alsof we elkaar al heel lang kennen, lopen we de wijnwinkel in. Een pareltje tussen de winkels in Nederland die wijn en meer verkopen, niet alleen door de inrichting. Ook omdat het heel schoon is, een prachtig interieur kent en de ene fles wijn nog mooier van inhoud is dan de andere.

Mijn uitnodiging eerder om een keer te gaan eten, wordt in de winkel beantwoord met een prachtige fles Meursault die ze mij in de handen drukt. Niet te merken, maar ik kleurde toch echt een beetje. Samen genieten we nog even van de etiketten en we weten dat er nog heel wat te proeven is.

Het restaurant is aan de overkant, we gaan zitten en steken beiden van wal.

Kennen we elkaar al jaren of spreken we dezelfde taal? Het laatste is zeker waar al hebben we ieder een eigen dialect daarin, dat wat het leven zo mooi maakt.

Nee, we kenden elkaar niet maar dat veranderde al in de eerste minuten. Naast elkaar zitten, naast elkaar bestaan en zo veel gemeenschappelijk hebben dat je bij de eerste woorden al weet wat er wordt bedoeld. We genieten van de beelden die we erbij hebben en we treuren om het overlijden van een bekende actrice.

Misschien wagen we de sprong en gaan we samen kijken naar De man van La Mancha… een uiterst trage driehonderdtwintig minuten durende film over Don Quichot, maar hoe mooi het verhaal!

We blijven op het terras zitten, heerlijk nazomerweer en uitzicht op de stadspoort. Langzaam wordt het donker.

Uiteraard komt onze favoriete bezigheid ter sprake. Een onderwerp waar je nooit over uitgesproken raakt, ook in groter verband niet. Wisselend van gedachten hebben we een heel fijn gesprek en genieten we van wat er op het bord ligt. Verschillend voorgerecht, hetzelfde hoofdgerecht, met een glas chardonnay.

Koffie zonder koekje, maar dat wordt door de eigenaresse ruim goedgemaakt door heerlijke bonbons.

De avond blijkt te kort en ergens in het najaar praten we gewoon verder, waar we gebleven zijn of over heel andere zaken.

De avond is vergelijkbaar met de wijn uit Meursault: vol, rijk van smaak en toch fris.

In de drie kwartier dat ik naar huis rij, passeren veel onderwerpen weer de revue en denk ik dat een avond als deze ook te vergelijken is met een citaat: ‘… zonder wijn eten we, met wijn dineren we…’ Het was een heerlijk diner.

De wijn is in de wingerd: gelijken zoeken elkaar op… Vroeg of laat ontmoeten zij elkaar.